Na een goed ontbijt, zaten we vanmorgen om klokslag 10.00 uur weer op de fiets. Vandaag een korte rit van 65 km. We zitten nu op de officiële Hanze route. Al snel rijden we over kleine grindpaden de natuur en de stilte in. De wind die langs mijn oren suist, het geknisper van de steentjes onder onze banden. Een haas zit midden op het pad en rent snel het veld in als hij ons ziet. Hij doet een poging zich te verstoppen in het gras, zijn oren plat naar achteren, alsof hij net doet alsof hij geen haas is. Het is nog frisjes maar de zon schijnt. Ik rijd achter Bart op de smalle paden langs de rivier de Ruhr, een mooi uitzicht op de rivier én op gespierde kuiten en billen. Billen in een koersbroek waarop ik toch wel een klein beetje jaloers ben. Vind het vaak opvallend dat de koersbroeken bij de heren toch anders afkleden dan de koersbroeken bij de dames. Vooruit, ik zal het bij mezelf houden. Ik in een koersbroek. Het lijkt alsof ik een strak broekje met een pamper aanheb. Als ik loop voelt het ook als een pamper en ik moet wat wijdbeens lopen omdat dat ding in de weg zit. Bart zegt soms liefkozend (tenminste ik interpreteer het als liefkozend) dat ik een koala-kontje heb. Als je niet weet hoe een koalabeerkontje eruit ziet, Google het dan maar eens. En voor je je vanalles in je hoofd haalt: bij mij is het zónder de pels! Daarnaast zijn die pijpjes van zo'n koersbroek zo strak, dat alle cellulitis in mijn benen naar beneden gedrukt wordt, waardoor er een bobbel ontstaat van vel net onder de rand (geen gezicht natuurlijk). En dat terwijl bij Bart de pijpjes van zijn koersbroek mooi aansluiten en er in zijn gespierde benen geen bobbel te zien is. Ineens zie ik een zwerm piepkleine vliegjes. Ze lijken gezamenlijk een dans uit te voeren en geen erg te hebben in de twee fietsers die eraan komen. Al lallend en kletsend dansen ze zo mijn neusgaten en mond in. Dit tafereel herhaalt zich meerdere malen vandaag.

Rond 12 uur zijn we in een klein stadje en kopen een belegd broodje met koffie bij zo'n echte Duitse Bäckerei. Jammer genoeg blijkt de kip op het broodje van Bart z'n beste tijd te hebben gehad. We kopen daarom een paar gewone broodjes die we wat later onderweg op een bankje in een speeltuintje samen opeten. Het wordt warmer en we besluiten allebei al liggend op de bankjes een kort tukje te doen. Wat een vakantie mensen. Echt geen strafkamp hoor!

Om half vier komen we aan in Düren en we krijgen een kamer op de vierde verdieping van het hotel. We grappen nog, terwijl we zwoegen om onze fietstassen mee te krijgen, dat we weggestopt worden ergens op de zolder. De kamer blijkt echter een suite te zijn met open haard ( jammer dat het daar nu te warm voor is), zithoek en ruime badkamer. We sluiten de dag s avonds af in een pizzeria. Morgen 90 km voor de boeg, dus op tijd ons bed in.

Slaap lekker allemaal en groeten uit Düren.