Om 0700 uur gaat de wekker. Ik sla de dekens van me af. Deju.... Er zitten lichtbruine vlekken in de witte matrasovertrek. Er is wat vocht ontsnapt van onder de second skin-pleister die op mijn elleboog zit. Een beetje beschaamd kijk ik er naar. Maar ik bedenk me dat de hoteleigenaar wel gewend zal zijn aan wat vochtplekken in het matras! Goed... ander onderwerp. Een ei is rond (eigenlijk ovaal) en Bart is vanmorgen met de neus op dit feitje gedrukt. Het valt ook niet mee om op een klein plat bordje een ei, een stukje tomaat en komkommer mee te nemen naar de ontbijttafel. Je hoeft het bordje maar een klein beetje schuin te houden en jaaa... daar klatst de tomaat op de grond en rolt het ei de hele onbijtkamer door tot het bijna tussen de benen belandt van een grote stoere werkman die er met twee kompanen aan een tafeltje zit. Bart moet op zijn knieën het ei zoeken terwijl ik nog maar eens de slappe lach krijg. Dat kan gebeuren, geen probleem, zegt een van de mannen vriendelijk lachend. Wat later valt mijn plak kaas met een flinke klodder jam van mijn bruine boterham ondersteboven op het maagdelijk witte tafelkleed. We zijn weer goed aan het smossen vanmorgen!

Zonder verdere brokstukken te veroorzaken zitten we dan toch om 08.50 uur op de fiets. Het is echt koud: 5 graden en de wind snijdt in onze gezichten. We hebben minder heuvels te beklimmen deze dag al zitten er een paar pittige tussen. We rijden afwisselend over het asfalt en door het bos, waarbij we soms erg smalle paadjes nemen. De Hanze route verrast ons iedere keer weer. Zelfs als we bij een grotere stad zijn, leidt de route ons om, via kleine rustige paden die vaak door een park gaan. We schieten goed op vandaag. We komen aan in Hildesheim waar we willen lunchen. We staan te wachten aan een drukke weg om over te steken. Er is geen aparte oversteekplaats. De auto's rijden gewoon door. Aan de overkant staan twee voetgangers te wachten. Uiteindelijk stopt een vriendelijke automobilist voor ons. Bart steekt snel over, maar ik ben net een fractie later en zie aan de rechterkant een auto aankomen die niet lijkt te stoppen. Ik rem en sta nu dus midden op de weg. De vriendelijke automobilist kan daardoor ook niet verder. De auto aan de rechterkant stopt inderdaad niet en ook de auto's achter hem blijven onverstoord verder rijden terwijl ik midden op de weg sta. Ik word woest en steek mijn arm (nee niet mijn vinger) omhoog naar de niet zo galante verkeersdeelnemers. De voetgangers moeten erom lachen. Het duurt even maar uiteindelijk is er dan toch een vrachtwagen die me door laat rijden. Echt bizar dat ze me zo midden op de weg laten staan!

We lunchen in Hildesheim met een goed belegd broodje gehakt en groenten en natuurlijk met een kop koffie, blij dat we even op kunnen warmen. Het blijft koud buiten. Bart zegt me dat we op 15 km van ons einddoel op moeten letten want dan kunnen we de route even niet volgen. Het pad is daar namelijk nauwelijks te fietsen. Er is een kort alternatief voorzien. Op het punt aangekomen zien we inderdaad een moeilijk te fietsen pad en volgen we de borden voor de fietsers. Al gauw fietsen we echter op een zeer smal pad omgeven door hoge grassen. Het lijkt op een wandelpad. Een andere mountainbiker volgt ons. Uiteindelijk staan we stil omdat de brandnetels en grassen wel heel dicht over het pad groeien. We blijken toch niet goed te rijden. Bart kijkt naar de route op zijn gps en zegt dat het nog maar een kort stukje verder is en dan zouden we weer op de juiste route moeten zitten. Al mijn pas aangeleerde stuurvaardigheid aanwendend, manoeuvreer ik me als een volleerde mountainbiker over het smalle pad, hopend dat ik niet val. Het vele fietsen werpt zijn vruchten af want ik haal ongeschonden het einde van het pad.

We nemen nog één steile helling, alhoewel Bart hem twee keer neemt. Ik fiets namelijk als eerste naar boven en bart neemt daar een foto van. Als hij iets later boven is vraag ik hem liefjes de helling nog eens te nemen want dan kan ik van hem een foto maken. Hij pruttelt even tegen, maar dat lijkt voor de vorm want hij draait zijn fiets om, daalt de helling af en komt voor de tweede keer naar boven terwijl ik de foto's maak.

Iets voor twee uur komen we aan in Grasdorf een deelgemeente van Holle. Ons hotel blijkt nog gesloten te zijn en we pauzeren daarom even verderop aan een klein vijvertje op een bankje.

Uiteindelijk kunnen we onze kamer in en eten 's avonds in het hotel omdat er verder helemaal niets in het dorpje te doen is. We eten overigens erg goed in Duitsland. Heerlijke pasta, een goede snitzel of een lekker kippetje. Morgen staat er een rit van bijna 100 km op de planning! Gelukkig wordt het iets warmer dan vandaag.

Groetjes uit Grasdorf!

Bart en Angelique