Wat vind je van het idee om in mei van Lommel naar Berlijn te fietsen over de Hanze route vroeg Bart me op een koude dag ergens in januari dit jaar. Licht verbijsterd keek ik hem aan en mijn eerste gedachte was ' dat is echt te zwaar voor mij, dat gaat me niet lukken'. Om het idee niet direct af te keuren, vroeg ik Bart nog hoeveel kilometer we dan moeten fietsen. Oh... zo'n 1100 km, was zijn bijna luchtige antwoord. Nu weet ik dat fietsen een van de passies is van Bart en ik moet toegeven, het is gedurende de jaren ook een passie van mij geworden. Helaas willen mijn spieren en pezen niet altijd wat ik wil en krijg ik bij zwaardere lichamelijke inspanningen vaak te maken met pijn in mijn hele lijf of ontstekingen. Maar goed...ondanks dat wilde ik nog steeds niet direct 'nee' zeggen. Dus vroeg ik tactvol: hoe denk jij dat ik dat voor elkaar krijg lieve schat? Oh heel simpel, we kopen gewoon een e-bike voor je en dan fiets je heel relaxed met me mee! Hoe gemakkelijk kan een oplossing zijn toch? Om een lang verhaal korter te maken: we hebben dus een e-bike gekocht en vanaf eind februari 2018 zijn we begonnen met trainen. 

We kregen verschillende reacties als we vertelden dat we 1100 km wilden gaan fietsen. Van Bart zijn ze het aangaan van dit soort tochten wel gewend, maar ik heb nog niet eerder zoiets gedaan. Een uitdaging, ondanks de elektrische ondersteuning van mijn maatje de e-bike. Een collega noemde het zelfs ' een strafkamp'. Echt heel veel tijd om zitvlees te kweken had ik niet, maar de weekenden werden gevuld met tochten van in het begin 50 km per dag en later 90 a 100 km per dag. 

En nu is het zover. Het is de dag van vertrek. De afgelopen weken is het stralend warm weer geweest. Nu zit ik om 08.00 uur 's morgens te schrijven terwijl het weer een dikke tong naar ons uitsteekt en het lekker laat regenen. Volgens de buienradar zou het rond 10.00 uur droog moeten worden dus dat wordt het uur van ons vertrek. Onze fietstassen zijn gevuld (de mijne tot de nok toe). Het is echt niet gemakkelijk hoor, het inpakken van twee fietstassen voor 2 weken vakantie. Keuzestress heb ik altijd al, dus nu was het stress niveau aardig opgelopen. Eerst gewoon een stapel gemaakt van wat ik dacht écht mee te willen nemen. Daarvoor waren vier tassen nodig, dus selecteren dan maar. Trots sta ik nu te kijken naar mijn twee volle fietstassen (en toch ook nog een waterdichte oranje zak er bovenop). Het trotse gevoel brokkelt echter af wanneer Bart zegt dat ik te zwaar beladen ben. Niet ik natuurlijk, maar mijn fiets. Het pakkendragertje kan ocherum maar 17 kilo dragen. Omdat mijn oversized  kettingslot en de oplader van de fietsbatterij al zo'n 4 a 5 kilo wegen, heb ik maar 10 kilo over voor mijn bagage. En nee, ik maak geen rekenfout, de fietstassen wegen nog 2 kilo. Aangezien de bagagedrager van Bart z'n fiets wel gewoon 40 kilo mag dragen is hij dus de klos. Er worden op het laatst dus nog twee (wel wat kleinere) tassen aan zijn voorwiel gemonteerd, alwaar een gedeelte van mijn spulletjes in gaan. Goed opgelost. Bart vind het immers heerlijk om wat af te zien op de fiets. 

Het begint op te drogen buiten, dus lieve mensen, we gaan zo dadelijk echt vertrekken. Een uurtje later dan de bedoeling was. Doel is het dorpje Haaren in Duitsland op 81 km van hier. 

Aankomst Haaren: 1500 uur

Vanmiddag na iets meer dan een uurtje fietsen, kreeg ik al honger. Aangezien het vakantie is én we net op dat moment langs een gezellige hoeve in Bocholt reden, besloten we te stoppen voor een kop koffie en een zalige vers gebakken donkerbruine boterham met kaas. Naast ons zaten twee dames die uit Bergeijk bleken te komen en naar Roermond aan het fietsen waren.  Fietsers onder elkaar, het geeft altijd stof tot kletsen. Wat later op de middag een klein beetje regen en daarna heerlijk fietsweer! Uiteindelijk dus om 1500 uur in Haaren aangekomen via het smalste stukje van Nederland.

Nu zitten we op bed een schrijf ik mijn eerste verhaal af na een flinke, echt Duitse maaltijd en wat doezelig van de wijn. Na 1,5 glas wijn voel ik het al zitten. Ik neem me voor niet iedere avond aan de wijn te gaan. Een geslaagde eerste dag! 

Mochten we nog schrijvenswaardige dingen meemaken, dan houden we jullie daarvan op de hoogte. Oh ja, voor degenen die het nog niet weten (en die blijken er echt te zijn) : we hebben geen onderbroek aan in onze fietsbroek.

Leuk dat jullie mee reizen met ons!

groeten

Bart en Angelique